PFAS

Er zijn inmiddels meer dan 6000 varianten van PFAS, een polymeer dat met met per en polyfluoralkylstoffen wordt gemaakt.
Varianten van PFAS zijn oa GenX , PFOA en PFOS (komt veel voor in blusschuim).
Het zit bijvoorbeeld verwerkt in anti-aanbakpannen, ski-kleding , tapijtreiniger en pizzadozen!
Eigenschappen zijn hittebestendig, waterafstotend, vuilafstotend, brandwerend en onverwoestbaar.

Al in de jaren 60 werd onderzoek gedaan naar de risico’s voor de gezondheid. De stof kan zich ophopen in het bloed en binden aan eiwitten. Teveel blootstelling door het werken met PFAS leidt tot een hogere kans op kanker.
Rond 2008 kwam het besef dat PFAS overal in het milieu te vinden is en de bekende PFOS en PFOA in het geheel niet afbreken. Maar hoe ze precies in het milieu terecht komen is onbekend.
Vanaf 2012 doet het expertisecentrum PFAS onderzoek naar de risicogrenzen. De risico’s voor mens en natuur beginnen boven de 3 microgram per kilo PFAS.

Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat 85% van de geteste grond in Nederland PFAS bevat. Dit leidde in eerste instantie naar een landelijke norm van 0,1 microgram PFAS per kilo voor natuur en landbouwgrond. Wanneer deze concentratie PFAS in de grond zit mag deze niet meer vervoerd worden. Deze norm raakt een groot aantal bedrijven, denk aan bouwbedrijven, baggeraars, hoveniers. Ondertussen is deze norm bijgesteld naar 0.8 microgram per kilo.

Bij een nieuwe zorgwekkende stof is automatisch de regel dat er niets in de bodem mag zitten. Omdat dit in de praktijk niet werkbaar is, wordt er gewerkt aan een nieuwe methodiek die moet voorkomen dat in de toekomst de afzet van grond en bagger langdurig stagneert als er een stof wordt gedecteerd die niet van nature in de grond zit, terwijl de hoeveelheid van de stof dermate gering is dat er geen risico’s zijn voor mens en milieu.
Des al niettemin hebben de baggerbedrijven nog steeds te maken met een zeer strenge grens van 0,1 microgram PFAS per kilo grond bij oppervlaktewater, omdat het gedrag van PFAS in bodemwater en het watersysteem zeer complex is.

Het RIVM denkt aan het eind van het jaar klaar te zijn met onderzoek, wellicht wordt er dan een definitieve norm bepaald.